Մենթոր Լուսինե Պետրոսյանի առաջարկով կարդացի Ղազարոս Աղայանի 《Երկու խոշոր չարիք հոդվածը》, ծանոթացա Աղայանի կենսագրությանը։
Անկեղծ պիտի լինեմ և խոստովանեմ, որ ծանոթ լինելով Աղայանի ստեղծագործություններից շատերին, բոլորովին ծանոթ չէի նրա առաջադեմ հայացքներին։ Ինձ համար բացահայտեցի Ղազարոս Աղայանին` որպես առաջադեմ, նոր գաղափարների, փոփոխությունների համար բաց մանկավարժի։
Խոսելով երկու խոշոր չարիքների` ներվոտության և մտավոր հոգնածության մասին, Ղազարոս Աղայանը առաջ է բերում այդ չարիքների դեմ պայքարի իր տարբերակը` կրթական համակարգի արմատական փոփոխություն և սոցիալական կյանքի ավելի արդար և խելացի կազմակերպում։
Կարծում եմ, որ մեր կրթահամալիրը մեր երկրում հենց այդ փոփոխությունների սկիզբը դնողն է։ Փոփոխությունների, որոնք անխուսափելիորեն պետք է արվեն` ապագա սերունդները կործանումից փրկելու համար։